Tak się czasem zastanawiam mówiąc „mamy dziecko„, czy to my mamy Jego, czy On ma nas. Czy On ma nas po to, żebyśmy pomogli Mu odnaleźć się w tym dziwnym świecie i zrobić wszystko tak, żeby był szczęśliwy, czy my mamy Jego, bo… No właśnie, bo jeśli to drugie, to mamy problem. Ludzie powinni decydować się na dziecko wtedy, kiedy są gotowi poświęcić drugiemu człowiekowi zupełnie bezinteresownie swój czas, pieniądze i mnóstwo innych pomniejszych cech. Absolutnie nie po to, żeby liczyć na zwrot z inwestycji w przyszłości. Ani nie po to, żeby drugi człowiek spełniał ich niespełnione ambicje, plany, marzenia. Od spełniania własnych ambicji i marzeń mamy własne życie. I zupełnie tak samo ma Mały Człowiek. Naszym zadaniem, jako rodzica, jest pomóc Mu określić co jest dla niego w życiu ważne i jak to osiągnąć.

Dlatego strasznie irytują mnie pytania – Czy posiada pani dzieci? Nie, proszę pani, bo dzieci nie są do posiadania, tylko do kochania. Posiadać można dom, samochód i inne rzeczy, bez których tak naprawdę można żyć. Bez dzieci natomiast nie wyobrażam sobie życia. Więc nie ma pani dzieci? Nie, proszę pana, to dzieci mają mnie.